Duman

Tanıştırayım, bu yakışıklı beyefendi, evimizin prensi Duman. 2016 yılında üniversitenin ilk senesini bitirip İstanbul’a ailemin  yanına gelmek için yaptığım başvuru olumlu sonuçlanınca bir kedi sahiplenmeyi düşünmeye başladım. Evde bir çatışma ortamına sebep olunca biraz ertelemiştim ve gecenin saat 1:35inde içimde evde durmamı engelleyecek “sebepsiz” bir sıkıntıyla biraz hava almaya çıkmışken kendisiyle ve onu oradan oraya çekiştirip duran bir grup çocukla karşılaştım. Çocukların elinden aldım ama niyetim apartmanın önündeki besleme alanıma bırakmak ve karnını doyurmakken (o zamanlar inanılmaz cılızdı)  bana bakışları karşısında eridiğim için evimize çıktık ve o günden beri hala aynı bakışla bana istedi her şeyi yaptırabiliyor (bu arada kendisinin ırkını sahiplendikten 1 ay kadar sonra öğrendim, yavruyken neden sokağa bırakıldığı hala soru işareti) ❤️